Jest 26 marca 2020. Właśnie się rozpoczął 14 dzień ograniczeń wprowadzonych przez rząd. W oficjalnych przekazach ponad tysiąc przypadków wirusa. Na ulicach pusto i cicho. Tylko nieliczni przemieszczają się chyłkiem to na spacer z psem czy pobiegać. Są też tacy, którzy jeszcze chodzą do swojej pracy. Jednak to dopiero czternasty dzień.
W naszym kraju, dość duża liczba osób żyje z miesiąca na miesiąc nie posiadając żadnych oszczędności,  pracując na śmieciówkach lub prowadząc własną działalność gospodarczą opartą na bezpośrednich usługach. Fryzjerze, kosmetyczki, budowlańcy, handlarze itd. Wszyscy oni stracili źródło utrzymania z dania na dzień. Jeszcze żyją z tego co zarobili przez rozpoczęciem narodowej kwarantanny. Jednak już za dwa może trzy tygodnie trzeba będzie zapłacić ZUS, kredyt mieszkaniowy, kredyt za samochód, spłacić kartę, zapłacić za przedszkole no i oczywiście zrobić niezbędne zakupu. Niezarabiająca przez ostatni miesiąc nie będą w stanie uregulować zobowiązań. Biorąc pod uwagę zerową pomoc państwa, staną przed dylematem. Wrócić do tego co się robiło czy olać zobowiązania. Ta rzesza ludzi, bo w naszej ojczyźnie jest ich naprawdę dużo, już dawno nauczyła się kalkulować. Dotychczasowe rządy, zmusiły ludzi do kombinowania, myślenia, układania i omijania wszelkich nakazów i zakazów.
Gdy człowiek stoi przed wizją braku środków do życia, zaczyna myśleć i szacować ryzyko. Zacznie do tych ludzi docierać, że śmiertelność tego wirusa wynosi kilka procent i dotyczy głównie osób starszych. Wielu popatrzy na ogólnie dostępne statystyki i dotrze do nich, że w ich przedziale wiekowym prawdopodobieństw ciężkiego zachorowania to wartość poniżej jednego procenta.

Polacy zawszy byli nieposłuszni. Im bardziej byli tłamszeni tym bardziej znajdowali sposoby ominięcia zakazów. Czy to za czasów okupacji czy PRLu, wynajdywali sposoby ominięcia kagańca. Jednak w tamtych czasach po stronie reżimu stała siła i przemyślany porządek. Dziś to wygląda inaczej. Naprzeciw zdesperowanego narodu może stanąć tylko banda dyletantów i krzykaczy, którzy nie mają pojęcia o zarządzaniu kryzysowym. Wyprowadzą wojsko? Jakie wojsko? Tam też służą ludzie, którzy mają rodziny, znajomych itd.

Do sytuacji dołoży się zapewne kolejny element a mianowicie święta. Polacy zawsze obchodzili je na bogato. Zastaw się a pokarz się … obowiązuje nadal w wielu środowiskach. A kiedy przypadają święta w tym roku? Dokładnie w 30 dni od rozpoczęcia kwarantanny. Dokładnie wtedy, gdy ludziom zacznie brakować środków na życie. Wtedy, gdy pojawią się dylematy: zapłacić kredyt czy kupić jedzenie.

W takich państwach jak Niemcy czy Francja, gdzie rządy przeznaczył gigantyczne środki na ochroną gospodarki, ludzie zapewne będą mniej skłonni do jakiegokolwiek buntu. Jednak u nas wygląda to inaczej. Każdy widzi, że może liczyć tylko na siebie. Niezależnie od tego jaki będzie stan zachorowań po świętach, Polacy wrócą do pracy. Możliwe, że w konspiracji, wbrew zakazom ale wrócą bo nie będą mieli innego wyjścia. Przestaną wierzyć w to co im opowiadają w telewizji. Zaczną pluć na wszystkich i wszystko co będzie trąbić o epidemii. Z jednej strony rozpęta się piekło. Media będą trąbić o zgonach, ilości zachorowań itd. Jednak ci ludzie zamkną swoje głowy na ten przekaz. Dla nich ważniejsze będzie przetrwanie. Nie jakaś wyimaginowana gospodarka, państwo, wspólnota tylko ich osobiste przetrwanie. Ich dzieci, rodzin. Nawet śmierć seniorów nie powstrzyma ich przed tym by  wrócić na kwarantannę. Będą też inne skutki tego buntu. Ludzie Ci utwierdzą się jeszcze bardziej w tym, że mogą liczyć tylko na siebie. Jeszcze bardziej zostanie zdegradowane pojęcie państw, rządu, prawa itd. Jest bardzo prawdopodobne, że znów zaczną być doceniane małe wspólnoty, samorządy itp.

Czas pokaże czy się myliłem. Może to tylko moje chore imaginacje. Nie jest moją intencją nawoływać do buntu jednak wnioski pchają się do głowy i trudno o nich nie mówić.

Trzymajcie się zdrowo

Warszawa 26-03-2020

 

Więcej artykułów ...